Nie założę tej sukienki i już!

Nie założę tej sukienki! słyszę krzyk z pokoju dzieci.

Znów nie będzie łatwo; ale nikt nie obiecywał, że bycie rodzicem to prosta rzecz. 

Za sobą już mamy argumenty masz założyć i kropka. Z doświadczenia wiem, że nie działa, przynajmniej w naszym przypadku. 

Może są przypadki, gdzie argument się sprawdzi, ale zaręczam że sami w dłuższej perspektywie tego nie chcemy.

Przecież chcemy by nasze dzieci rozumiały, były świadome, otwarte i ciekawe świata, prawda?

Konsekwentnie więc musimy je do tego zachęcać, zachowując spójność pomiędzy naszymi wyobrażeniami i deklarowanymi chęciami a postawami.

Chcę, żeby była świadoma i ciekawa, wyrosła na człowieka pewnego siebie i samo decyzyjnego.

Z założenia to nie będzie proste.

Wracamy więc do sukienki.

Nie chcę jej założyć i już! Dobra- porozmawiajmy dlaczego. Znajdźmy rozwiązanie, ustalmy ramy, co chcemy, czego nie chcemy- razem.

Nie chce tej sukienki, czy nie chce w ogóle sukienki?

Znajdźmy przyczynę postawy i wypracujmy rozwiązanie.

Czasem trudno jest wypracować takie podejście z braku czasu.

Problem polega na tym, że trzeba wyjść za 5 minut, do przedszkola, szkoły, pracy, więc czasu mamy mało; pojawia się napięcie i kryzys gotowy.

Ale rozwiązania skrótowe się nie sprawdzą- mało tego, będą konsekwencje braku zgody. Jeszcze tego samego dnia, a nawet w długoterminowej perspektywie. Dziecko straci poczucie sprawczości i możliwości wpływu na swoje działania.

Pozory mogą mylić, 

ja wcale o dziecku nie piszę, a może inaczej- nie tylko o dziecku.

Podobnie jest z podwładnymi.
Niejednokrotnie czas stara się wymusić na nas zachowania i kreuje napięcia. Najprościej i najszybciej jest wyjść z pozycji siły, przymusić pracownika do własnego rozwiązania, ale to działa tylko na krótką metę.

W dłuższej perspektywie problem wróci z nawiązką- wyuczymy ludzi bezradności i pewnego dnia znajdziemy się w zespole, który najprostszej decyzji nie będzie potrafił podjąć bez nas.

Dlatego mówi się, że najlepszy kierownik prowadzi zespół w sposób niewidoczny a jego urlop nie kończy się paraliżem działań.

Zachęcam więc do poświęcenia chwili na samym początku tworzenia zespołu; inwestycję w wypracowanie zasad współpracy- czasu, sił i działań. 

Ta inwestycja nie nosi znamion ryzyka, a procent zwrotu w długoterminowej perspektywie przyjmuje wartości dwucyfrowe.